روزگارانی غریب

که در بند حقارت

در شبستانی سیاه

در گذرگاهی خمود

بسته ی زنجیر دژخیم فساد ؛

در پی یک پاسخ :

که چه سان اوج بگیرد

بستر سرخ زمان

تا بر آید ز پس کوه جهان

خورشید جهان افروز حق

ناگهان یک پهلوان

در دل ظلمت طاغوت و فساد

آن ابر مرد زمان روی نمود .

عشق ما را به حقیقت

او تازه نمود

صبح نزدیک است

عنقریب است که طاغوت بمیرد

برود زین خاک سرخ

صبح نزدیک است

صبح ...