پسرک از پدربزرگ پرسید : پدربزرگ ، درباره ی چه می نویسی !؟ پدربزرگ گفت:  درباره ی تو پسرم !

اما مهم تر از آن مدادی است که با آن می نویسم! می خوام وقتی بزرگ شدی،تو هم مثل این مداد

باشی! پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چیز خاصی ندید. گفت: این هم مثل همه ی مداد هایی

است که من دیده ام . پدربزرگ گفت : بستگی دارد چطور به آن نگاه کنی! در این مداد پنچ صفت

است که اگر آنها را بدست آوری برای تمام عمر آرامش داری .

صفت اول:

می توانی کارهای بزرگ کنی اما نباید فراموش کنی که در هر حرکت، دستی وجود دارد که تو را

هدایت می کند ! اسم این دست، خداست ! او تو را یاری می دهد تا در بهترین مسیر حرکت کنی.

صفت دوم: باید گاهی از آنچه می نویسی دست بکشی و از مداد تراش استفاده کنی. هرچند این

کار باعث می شود مداد کمی رنج ببرد، اما در آخر کار نوکش باریک تر می شود و اثری هم که از

خود باقی می گذارد،ظریف تر و زیبا تر است. پس باید رنج هایی را تحمل کنی، زیرا این رنج ها باعث

می شود انسان کاملی شوی .

صفت سوم: مداد همیشه اجازه می دهد برای پاک کردن یک اشتباه از پاک کن استفاده کنیم. تصحیح

یک خطا نتها کار بدی نیست، بلکه برای اینکه بتوانی خودت را در مسیر صحیح نگه داری لازم و ضروری

نیز هست.

صفت چهارم: چوب یا شکل ظاهری مداد مهم نیست.بلکه زغال درون آن اهمیت دارد.پس همیشه

مراقب باش درونت چه خبر است.

و سر انجام پنجمین صفت: مداد همیشه ردی از خود بر جا می گذارد. پس هرکاری که در زندگی ات

انجام می دهی ردی از تو برجا می ماند. سعی کن نسبت به هرکاری که انجام می دهی هوشیار

باشی و بدانی که چه می کنی ...