دست خودت نیست ، زن که باشی

گاهی دوست داری

تکیه بدهی ، پناه ببری ، ضعیف باشی

دست خودت نیست ، زن که باشی

گهگهاه حریصانه بو میکنی دستهایت را ...

شاید عطرٍ تلخ و گسٍ مردانه اش ...

لا به لای انگشتانت باقی مانده باشد  !

دست خودت نیست ، زن که باشی

گاهی رهایش می کنی و پشت سرش آب می ریزی

و قناعت می کنی به رویای حضورش

به این امید که او خوشبخت باشد

دست خودت نیست ، زن که باشی

همه ی دیوانگی های عالم را بلدی

من زنـــــــــم

نگاه به صـــــــدا و بدن ظریفــــم نکن

اگــــــــــر بخواهم

تمـــــــام هویت مردانه ات را به آتش خواهم کشــــــــــــید ...