همچنان نگاهت را مي پسندم، به اميد روزي که هيچ اثري از غم در اين وبلاگ نباشه؛ از جمله اسمش که تنهايي و گريه و ... داره. اميدوارم دست از نشستن برداري و بلند شي، دست از گريه برداري و بخندي، هر چند گريه گاهي نعمته . موفق باشي